Vleugels van hoop 01: Engelen

Een stijgende groeicurve zien bij een auteur die toch al geruime tijd in het vak zit, het lijkt een zeldzaamheid. Tot plots het nieuwe tweeluik van Thomas Du Caju van start gaat.

Voor het eerst sinds Sabbatini, als we ons niet vergissen, waagt Du Caju zich aan een nieuw meerdelig project (een tweeluik) zonder zijn vaste compagnon de route Jean-Claude Van Rijckeghem als scenarist. Nochtans zijn alle vertrouwde Van Rijckeghem/Du Caju-elementen aanwezig: een setting in de Tweede Wereldoorlog, vliegtuigen bij de vleet en een love interest. Maar geen Van Rijckeghem dus. Wel de pen van de in Brazilië geboren Wander Antunes, die onder meer het Vrije Vlucht-album Hard Times op zijn actief heeft, een vertelling over The Great Depression, alsook een onvertaald album met Tony Sandoval en het one-shot Big Bill Is Dood.

Of het zuiver de invloed is van Antunes’ scenario durven we nu nog niet besluiten, maar er zit meer vaart in dit album dan er doorgaans in Du Caju’s projecten zit. Geen al te lange beschrijvingen die het tempo uit de vertelling dreigen te halen. Dat lijkt bevrijdend te werken voor de tekenaar. Hij gebruikt dezelfde afwisselende kadrering als altijd. Maar zelfs binnenin de kaders lijkt Du Caju extra geïnspireerd om in te zetten op dynamiek. Zijn composities zoeken interactie met de kaderranden op, waardoor ze levendiger overkomen dan ze in het verleden deden.

Antones schudt verschillende verhaalelementen uit zijn mouw waarvan meteen voelbaar is dat ze niet gewoon toegevoegd zijn als afwisseling, maar echt deel (zullen) uitmaken van een bewuste opbouw. Stelselmatig geeft Antones indicaties van waar hij naartoe wil en houdt zo de aandacht volleerd vast.

Du Caju mogen we toch stilaan echt gaan bestempelen als de Vlaamse expert in het tekenen van historische voertuigen en oorlogsmachinerie met paardenkracht. Oldtimers, tanks, (jacht)vliegtuigen, het is te zien waar Du Caju’s hart ligt. Vooral nu hij geen deel meer uitmaakt van het team achter de Kiekeboes valt op hoezeer hij zich daarin is gaan specialiseren. Het spreekt voor Du Caju en zijn scenaristen (zowel voor Van Rijckeghem als nu voor Antunes) dat de aandacht voor de pk’s nooit de bovenhand neemt. Weinig gestoffeerde B-reeksjes met vliegende gevaartes zijn er al voldoende. Fijn dus om te zien dat hier een verhaal te bespeuren is dat aantrekt.

Vindt Du Caju zichzelf opnieuw uit? Nee, dat niet. Als je het niet hebt voor Du Caju’s stokpaardjes, dan zal dit album je hoogstwaarschijnlijk ook niet aanspreken. Daarvoor is het te vintage. Het vrouwelijke hoofdpersonage is een variant van het gezicht dat we ondertussen allemaal wel kennen, het meisje heet bovendien andermaal Ruby. Maar ach, iedere kunstenaar heeft recht op een muze, hé? Jean-Pierre Gibrat tekent ook al heel zijn carrière lang hetzelfde engelengezicht, niet? Spreekt het werk van Du Caju je wel aan, dan zal je merken dat hij op zijn gekende pad nieuwe inspiratie heeft gevonden en een flinke stap vooruit heeft gezet.

Ook scenarist Antunes willen we in de bloementjes zetten, en dat mogen gerust die frisse klaprozen zijn die je op de cover vindt, want zijn cliffhanger is krachtig en volleerd.

DIEDERIK VAN DE VELDE
https://www.stripspeciaalzaak.be/besprekingen/vertrouwd-recept-met-vernieuwde-frisheid

1940, Wereldoorlog II. Vic Stone, een aas in de Britse luchtmacht, neemt actief deel aan de verdediging van het eiland tegen de Duitse aanvallen. Samen met zijn kameraden riskeert hij dag na dag zijn leven in de lucht, waar elke missie de laatste kan zijn. Terwijl de wanhoop zich geleidelijk van de jongeman meester maakt in het licht van het steeds groter wordende gevaar, zal de toevallige ontmoeting met de kleine Tom en zijn mooie moeder Ruby zijn leven veranderen…

Het verhaal is een vlot lezende brok lectuur met een aangenaam plot, zonder al te veel risico te nemen. Deze reeks moet het vooral hebben van de magistrale tekeningen van Thomas du Caju. Hoe die man vliegtuigen kan tekenen, is ongelofelijk. Door de kaders open te trekken en de vliegtuigen groot te brengen kan hij in detail laten zien wat hij kan, en dan kunnen we onze ogen de kost geven.

Het verhaal is een tweeluik, dus veel ruimte is er ook niet om uit te weiden. Daar kunnen we mee leven, want heel wat oorlogstripscenaristen durven weleens een overdaad aan intriges, personages … te verschaffen om zichzelf te overtreffen. Voor ons werkt dat averechts, maar van verhalen als deze kunnen we vast en zeker smullen! We zijn benieuwd hoe het tussen Vic en Ruby zal aflopen, maar de kleine Tom heeft ons hart inmiddels veroverd!

https://www.instagram.com/deboekenman/

Vleugels van Hoop is een opmerkelijke oorlogsstrip, die zich afspeelt in 1940 aan de Britse kust, waar piloot Vic Stone met zijn collega’s het Britse luchtruim tegen Duitse aanvallen beschermt. Op een dag wordt hij neergeschoten in de buurt van het huisje van een alleenstaande, aantrekkelijke jonge moeder. Haar zoontje ziet hem neerstorten en vraagt hem mee naar hun huis te komen.

Daar lijkt zich een romantisch verhaal te gaan afspelen, zeker als Ruby een ritje op de motor van Vic niet afslaat. Maar Ruby blijkt wat donkere geheimen te hebben, waarbij het feit dat ze haar geld verdient als prostituee nog niet eens het schokkendste blijkt te zijn.

Ondertussen heeft Vic op de luchtmachtbasis nog gedonder met een oud-collega die onverwacht opduikt en lijkt het er sterk op dat een van de piloten een meisje uit het dorp heeft verkracht en vermoord. Genoeg om het moreel te ondergraven, zou je zeggen. Ik laat je hier ook de laatste bladzijde van het eerste van de twee delen van dit verhaal zien, dan ken je meteen ook het tweede geheim van Ruby en mag je je hart vasthouden voor het vervolg van het verhaal. En dat met een boek dat zo’n vrolijk, zomers omslag meekreeg.. Al zijn daar de poppy’s en de onheilspellend ronkende vliegtuigen ook al duidelijk op te zien.
https://www.moorsmagazine.com/cartoons/strips/vleugels-van-hoop-1-engelen/