De Verhoeven brigade 02: Irene (+stofomslag)

De Verhoeven Brigade is een aangename kennismaking met de roman van Pierre Lemaitre. We kenden de boeken, noch het verhaal, maar achteraf gezien hebben we daar spijt van; wat een geweldig plot! Silvester gaf intussen twee van de vier verhalen uit, hopelijk moeten we niet te lang meer wachten op het volgende deel…

https://www.instagram.com/deboekenman/

Wat hebben wij toch met misdaad? De meeste mensen komen er in hun leven helemaal niet mee in aanraking, zeker niet met de zware misdaad. Veel heftiger dan een gestolen fiets wordt het meestal niet. Maar films, podcasts en boeken over zware misdaad vinden we om te smullen. Misschien komt dat door onze veilige situatie: we proberen ons voor te stellen hoe het is om niet veilig te zijn en kunnen daarbij griezelen, juist omdat we weten dat we knus op te bank zitten en het niet waarschijnlijk is dat er rampen zullen gebeuren.

Veel misdaadseries (films en boeken) worden verteld vanuit het perspectief van degene die het moet oplossen. De persoon moet de juiste aanwijzingen opmerken en op een of andere manier de misdadiger een beetje begrijpen zodat hij/zij hem een stap voor kan zijn. De lezer/kijker/luisteraar kan meedenken en zo de indruk krijgen dat hij of zij de misdaad ook een beetje mee oplost. De laatste jaren is er ook altijd een tweede verhaallijn: die van het persoonlijke leven van de commissaris of de detective. Die moet ook nog kinderen opvoeden en zijn/haar relatie goed weten te houden.

Bij de serie De Verhoeven brigade is het al niet anders. Aan het begin maken we kennis met een forse misdaad en de dreiging van meer misdaden. Camille Verhoeven moet met zijn team de dader te pakken zien te krijgen en voorkomen dat er nog meer slachtoffers vallen. Verhoeven heeft sinds vijf maanden een relatie met Irene. Dat doet hem ook wel eens twijfelen: mag hij, een man met het lichaam van een jongen, wel houden van een vrouw die zo mooi en grappig is? Irene zal nog een grote rol spelen in het tweede deel, Irene, waarin de relatie al wat verder is en Irene zwanger. Dan dreigt zijn vrouw, juist nu ze kwetsbaar is, slachtoffer te worden. De persoonlijke verhaallijn wordt daarmee goed in de verf gezet. Zo wordt er nadrukkelijk een beroep gedaan op de empathie van de lezer en die gaat graag met het verhaal mee.

Camille Verhoeven is een kleine man (1,45 meter). Hij is vaak aan het tekenen en voor dat schetsen moet je natuurlijk scherp waarnemen. De andere leden van de Verhoeven brigade zijn Jean-Claude Madeval, Louis Mariana en Armand. Het zijn eigenzinnige karakters en ieder heeft zijn eigen kwaliteiten. De teamleden verschillen onderling, maar zijn loyaal aan elkaar en versterken elkaar. Het wat merkwaardige team werkt goed in de strip.

De verhalen zijn spannend: er hangt gevaar en dat moet bezworen worden. Je hebt het idee dat het team dichter bij de oplossing komt, maar de kans bestaat dat het viertal er toch niet helemaal de vinger achter krijgt of domweg te laat komt. Als lezer heb je het vertrouwen dat het allemaal goed zal komen, maar dat vertrouwen wordt wel op de proef gesteld.

Het scenario van de strips is gebaseerd op romans van Pierre Lemaitre. Zijn naam is niet nieuw binnen de stripwereld. Hij schreef eerder het tweeluik Tot ziens daarboven en De kleuren van de brand, twee uitstekende strips. Lemaitre staat garant voor een goed verhaal. Pascal Bertho is de scenarist en de tekeningen zijn van Yannick Corboz. Bertho kennen we van Kérioth, Endurance en Zeven piraten, Corboz van het vierluik Moordenaar op maat. Voor De Verhoeven brigade lijkt zijn stijl iets zwieriger en soepeler te zijn.

Hoewel de verhalen een zekere grimmigheid hebben, is de toon vrij licht en er zit genoeg humor in de teksten. Dat maakt het geheel tot een plezierige leeservaring: een verhaal dat hecht in elkaar zit en waarvan je graag wilt weten hoe het afloopt, een onderhoudende manier van vertellen, toegankelijke tekeningen en een zekere vriendelijkheid ten opzichte van de lezer.

Dat betekent dat je je met de verhalen van De Verhoeven Brigade prima kunt vermaken. Degelijke, goed gemaakte strips, die je graag achter elkaar uitleest en waarin je na afloop ook nog eens rustig kunt bladeren om terug te kijken naar bijvoorbeeld een goed getroffen expressie op de gezichten. De albums zijn bovendien mooi uitgegeven door Silvester, met als extraatje een afbeelding op de binnenkant van de stofomslag.

https://9ekunst.nl/2022/07/16/zware-misdaad-en-een-lichte-toon-maken-van-de-verhoeven-brigade-plezierig-leeswerk/

Camille Verhoeven is een kleine kale man die in Parijs de leiding heeft over een moordbrigade. Hij is met verlof omdat zijn vrouw Irene zwanger is en op punt van bevallen staat, maar dan wordt hij opgeroepen omdat er een gruwelijke moord gepleegd is.

Verhoeven en zijn brigade komen er al snel achter dat die moord een kopie is van een moord zoals die in een boek al beschreven werd, en dat geldt ook voor een eerde gepleegde moord, dus we hebben met een seriemoordenaar te maken die alles nauwgezet voorbereidt, en die Verhoeven bovendien lijkt te kennen.

Verhoeven heeft dit keer te maken met een dwarsliggende rechter, een boekhandelaar die wel erg snel weet welke moord bij welk boek hoort en een sensatiejournalist die wel heel snel aan essentiële informatie komt. Het duurt dan ook even voor hij op het juiste spoor zit, en dan wordt het persoonlijk, erg persoonlijk zelfs.

Meer ga ik niet prijsgeven van het verhaal, dat zou doodzonde zijn, maar geloof me dat je behoorlijk door elkaar geschud bent als je dit boek uit hebt. Dit is het tweede deel uit de reeks Verhoeven Brigade, strips die gemaakt zijn naar de romans van Pierre Lemaître, het zijn dus eigenlijk literaire thrillers. Op de een of andere manier lenen de boeken van Lemaïtre zich uitstekend tot het ombouwen tot graphic novel, want dat gebeurde met succes ook al met Tot ziens daarboven en De kleuren van de brand. En ook deze “verstripping” kan zonder meer een succes worden genoemd – het verhaal komt meer dan uitstekend tot zijn recht, dankzij het voortreffelijke scenario en de fantastische tekeningen. Kan bijna niet wachten op de andere twee Verhoeven-boeken.

Na de leuke kennismaking met de kleine inspecteur in het eerste deel, worden we nu vanaf het begin bij de keel gegrepen. Niet alleen is het verhaal uitermate spannend, desondanks je het einde voelt aankomen. De pittige karakters maken het allemaal nog interessanter. De expressieve tekeningen zorgen ervoor dat je meegesleurd geraakt door de onheilspellende wendingen. Topklasse.

https://www.cuttingedge.be/boeken-strips/strips/13263/stripfax-mei-2022/