Kale Kop 05: De handen uit de mouwen

Kale Kop is eindelijk terug na enkele jaren stilte (de vorige uitgeverij was Strip2000). En we zijn er verdorie blij mee, want het is een bangelijke feel good-stripreeks. Ook al is het thema rond zieke kinderen vrij triest, toch slaan Ernst en Zidrou erin om een glimlach op onze snoet te toveren tijdens het lezen. Wat een aanwinst voor de Silvester-stal!

https://www.instagram.com/deboekenman/

Bij het faillissement van uitgeverij Strip 2000 stopten heel wat leuke reeksen, maar Kale Kop werd toch wel zeer gemist. Slechts vier delen waren verschenen van dit kale meisje dat al jaren verblijft in een ziekenhuis, maar er wel het beste van tracht te maken. Gelukkig pakt Silvester deze ontroerende serie terug op. Zidrou weet perfect drama en humor te verbinden tot een pakkend geheel. Dit keer zet Zita het ziekenhuis onder druk om voor een kamer te zorgen voor ouders die willen blijven slapen. Maar daar is geld voor nodig…

https://www.cuttingedge.be/boeken-strips/strips/11444/stripfax-dec21/

Kale kop is de bijnaam van het meisje Zita, dat, vanwege leukemie, al negen jaar in een ziekenhuis woont, waar meer kinderen langdurig moeten verblijven. Ze is vrolijk en ondernemend. Zidrou schreef het scenario voor een aantal albums over haar, die werden getekend door Ernst. Nu is het vijfde deel verschenen, De handen uit de mouwen.

In dit deel gaat het over het probleem dat er in het ziekenhuis geen overnachtingsplek voor ouders is. Die worden verwezen naar een hotel, hoewel ze natuurlijk in de buurt van hun kind willen zijn. Zita pakt met haar vriendjes het probleem aan. Eerst herbergt ze illegaal een moeder in een ziekenhuisbed en later krijgen de kinderen toestemming om een leegstaande ruimte op te knappen. Op de cover zien we hoe ze daarmee aan de gang zijn.

Pijntjeskermis
Er moet wel geld voor komen en de kinderen zijn inventief in het bedenken van manier om geld te verdienen. Zo organiseren ze een 'pijntjeskermis' in het ziekenhuis. Dat is misschien niet helemaal realistisch, maar Zidrou maakt er wel een aannemelijk verhaal van.

Dat iemand negen jaar lang in een ziekenhuis verblijft, vind ik wel erg lang. Ik snap dat het nodig is voor de serie, maar ik vraag me af of het in werkelijkheid gebeurt. Zita wordt behandeld, waardoor ze geen haar meer heeft, maar ze lijkt verder niet ziek of zwak en ze is best energiek. Dat geldt eigenlijk voor de meeste kinderen. Er is een meisje dat het bed moet houden, er zit een kind in de rolstoel en eentje zit helemaal in het verband vanwege brandwonden, maar het lijkt vooral een vrolijke boel.

Vrolijk
De ernst zit vooral in de moeder, die niet bij haar kind mag slapen. Daarmee opent het album en het laat meteen het probleem zien. Er zijn meer moeders die zich zorgen maken over hoe het met hun kind zal gaan. Verder is deze strip vooral vrolijk, wat voor kinderen ook het prettigst is om te lezen. Het lijkt me zonder meer goed als gezonde kinderen zich eens inleven in kinderen die met ziekte te kampen hebben en voor kinderen die ziek zijn is het goed dat ze ook eens een strip lezen die over hen gaat.

Gezien het verhaal en de tekeningen heb ik in ieder geval aangenomen dat kinderen de doelgroep zijn. Het taalgebruik is daar niet altijd bij aangepast: 'Het is geen kwestie van protocol: we hebben gewoon niet de infrastructuur om ouders te laten overnachten bij de operatie van hun kind, bijvoorbeeld.' Aan sommige termen als 'kinesitherapie' of 'revalidatie' is misschien niet te ontkomen, maar voor 'gehospitaliseerde kinderen' was wel een omschrijving beschikbaar geweest die meer op de kinderen was toegesneden.

Kinderen lezen daar waarschijnlijk wel overheen. Die genieten van een verhaal waarin kinderen zich niet neerleggen bij de omstandigheden, maar die willen veranderen. Doordat ze samenwerken, blijken ze veel tot stand te kunnen brengen, zelfs meer dan volwassenen, al hebben ze die daar wel bij nodig.
https://teunisbunt.blogspot.com/2022/01/kale-kop-5-de-handen-uit-de-mouwen.html

Een humoristische strip maken over een meisje van dertien met een kale kop dat leukemie heeft en dat al negen jaar in een ziekenhuis woont, kan dat? Ja, dat kan, en de verhalen rond dit meisje, dat eigenlijk Zita Sayyah heet, worden met elk album aangrijpender, soms juist door de humor, want Kale Kop weet met haar gevoel voor humor er bij iedereen de moed in te houden, met name ook bij haar vrienden- vriendinnenclubje, de krokodillenbende.

In dit vijfde deel in deze unieke reeks ontfermt Kale Kop zich over een jonge moeder die niet bij haar bijna tweejarige zoontje mag blijven in het ziekenhuis. Het gaat dan om de gebruikelijke, inmiddels zeer herkenbare redenen – er is geen geld, protocollen, geen ruimte, geen menskracht, ga zo maar door.

Maar dan komt Kale Kop in actie, met haar vriendenclub plus een aantal ouders, en dan wordt er van alles in gang gezet. Het gaat bij deze strip vooral ook om de grappen en verhalen die tussen neus en lippen door langskomen. De humor is soms wrang, maar je krijgt er ook regelmatig een brok van in de keel – sterker nog, ik vermoed dat er maar weinig lezers zullen zijn die het helemaal droog kunnen houden bij het lezen van deze strip, en dat zonder dat het verhaal ergens zoetsappig of sentimenteel wordt. Integendeel zelfs.

Kale Kop werd tot nu toe uitgegeven door Strip2000, maar dat bestaat helaas niet meer, maar gelukkig heeft Uitgeverij Silvester Strips het stokje overgenomen en dit vijfde deel uitgebracht. Chapeau!

https://www.moorsmagazine.com/cartoons/strips/kale-kop-5-de-handen-uit-de-mouwen/