Allan Mac Bride 03: Zoektocht in de Stille Zuidzee

Uitgave

Bij Silvester zijn deel drie en vier van de serie over de archeoloog en etnoloog Allan MacBride verschenen: Zoektocht op de Stille Zuidzee en Het eiland van de varanen. De verhalen spelen vlak voor de Tweede Wereldoorlog rond de Stille Zuidzee (Grote Oceaan). MacBride doet op de eilanden daar archeologisch onderzoek, waarbij hij tot verrassende vondsten komt. Ook de Japanners spelen een rol, niet vreemd gezien de periode waarin de albums gesitueerd zijn.
De tekeningen van Patrick Dumas zijn in een vaardige klare lijn stijl uitgevoerd, die enigszins herinnert aan Blake en Mortimer, al haalt Dumas dat niveau niet, ook niet met de inkleuring. Nadeel van de klarelijnstijl (of klare-lijnstijl) kan soms zijn dat de gezichtsuitdrukkingen niet expressief zijn of dat alle gezichten op elkaar lijken, waardoor meeleven moeilijker wordt. Het hoofdpersonage oogt als een stoerdere variant van Barelli van Bob de Moor.
Het is vooral het scenario van Jean-Yves Brouard dat deze stripserie prettig leesvoer maakt. Het gaat om volwassen verhalen, waarin sfeerschepping belangrijk is, eerder dan dat actie centraal staat, al ontbreekt die niet. Brouard zet de lezers een fictief gerecht voor dat herinnert aan de ancient aliens-theorieën van Erich von Däniken en ook aan het Kuifje-album Vlucht 714. Hij laat met zijn scenario zien dat het verhaal van een strip minstens zo belangrijk is als de tekeningen.

OR

https://www.stripschrift.nl/recensies/item/4333

Archeoloog Allan MacBride reis in de jaren dertig, net voor de Tweede Wereldoorlog losbarst, de wereld rond op zoek naar verdwenen beschavingen. In de delen drie en vier van de eerste cyclus van deze avontuurlijke strip, die heel fraai getekend is in de traditie van de klare lijn, vinden we MacBride in de Stille Zuidzee, waar hij zojuist door een onbekende overboord is gemikt. Je valt dus meteen middenin een verhaal met vaart.

Dat verhaal kent heel wat schurken, waarvan een aantal achter MacBride aan zit, al heeft hij zelf geen idee waarom. Japanse soldaten spelen verder een rol, net als de Amerikaanse inlichtingendienst, dus het lijkt al snel een historische spionage- en avonturenstrip te worden, maar in deel 4 komt daar totaal onverwacht nog een science fiction en fantasy-element bij. Ik ga daar niet te veel over uitweiden, want dat zou het leesplezier alleen maar vergallen, maar ga er maar van uit dat de avonturen van MacBride elkaar in hoog tempo opvolgen.

Ik bespreek hier het derde en vierde deel van de eerste cyclus, waarbij ik wil aantekenen dat deze delen weliswaar goed los kunnen worden gelezen, maar dat je pas voluit kunt genieten van deze reeks als je alle vier de delen achter elkaar leest, want je komt hier regelmatig verwijzingen tegen naar eerdere avonturen. Alle lof voor de tekenaar, want die is echt geweldig!