André Hazes, de stripbiografie 01: Bloed (1951-1976)

Onze schoonbroer (voor Nederlanders: zwager) is gek op Hazes. Op een feestje om het tienjarig huwelijk met onze zus te vieren, waagde hij zich aan een live performance van André Hazes' Zij Gelooft in Mij. Dat huwelijk is inmiddels om zeep. Met veel meer Schmerz vertellen Ben Westervoorde en Jan-Willem de Vries in drie delen — met de titels Bloed, Zweet en Tranen naar een lied van Hazes — niet minder dan het leven van Nederlands grootste volkszanger. Ze gaan de jammerlijke episodes niet uit de weg en belichten in het eerste gedeelte van deze eerste vertelling vooral de moeilijke relatie met zijn drankzuchtige vader en zijn eerste succesjes, eerst nog op een kistje op de markt waar hij ontdekt wordt en diezelfde avond nog het podium mag delen met Willy Alberti en Rita Reys voor een bomvolle markt. Na zijn niet echt prettige jeugdjaren volgen we Hazes' verdere klim naar het eerste succes, van zingende cafébaas naar zijn eerste plaatje, en de relaties die hij aanknoopt.

De auteurs bouwen hun stripbiografie niet op als een ergerlijk "en toen gebeurde er dit en toen gebeurde er dat", maar ze bieden Hazes' levensverhaal aan in porties feitelijke vertellingen met oorzaak en gevolg die doorheen het hele album naar indrukken en eigen gedachten bij je hengelen in plaats van die pertinent op te dringen. De toegankelijke tekenstijl met een sepiapalet loodst je met gemak door de keuzes die Westervoorde en de Vries hebben gemaakt. En je weet gewoon dat het de juiste keuzes zijn.

Er bestaan al een hoop boeken, theatershows, een speelfilm, documentaires en andere vormen om het leven van Hazes te vertellen. Dit is de eerste keer dat het als een strip gebeurt. Op de backcover en het dossier achterin wordt er een paar keer geponeerd dat deze biografische vorm misschien overbodig is, want er bestaat toch al veel over Hazes, maar dat de auteurs de lat niettemin hoog hebben gelegd. Die uitleg vinden we overbodig. Daar zal wellicht elke lezer zelf wel achterkomen, het hoeft niet expliciet en herhaaldelijk benoemd te worden alsof het een excuus is voor het lef dat de auteurs hebben om zomaar met hun visie op Hazes af te komen. Zeg maar niets meer, denken we dan. Dit is niet mààr een stripverhaal, Westervoorde en de Vries en hun uitgevende mecenas Silvester, mogen hier verdomd trots op zijn.

> DAVID STEENHUYSE
— november 2016
http://www.stripspeciaalzaak.be/PHP/besprekingen/index.php?module=album&id=4224

De muziek van André Hazes was aan mij absoluut niet besteed, laat ik met die bekentenis maar meteen beginnen. Dat neemt niet weg dat hij wel de grootste volkszanger was die we de laatste vijftig jaar gekend hebben in Nederland, en dat zijn leven op zijn zachtst gezegd interessant te noemen is.

De stripbiografie Hazes, waarvan Bloed het eerste deel is, is ook als je niet van de muziek van Hazes houdt, een geweldige strip, want het levensverhaal van Hazes wordt er op een sublieme manier in verteld. In een strip, of zo je wil graphic novel, moet je echt tot de kern van het verhaal komen als je het goed wil doen, en daarin zijn de makers uitstekend geslaagd. Het is zelfs zo, dat ik al nieuwsgierig uitkijk naar het volgende deel, al denk ik dat wel ongeveer weet hoe het verder zal gaan. Maar het verhaal wordt in deze strip zo goed en pakkend verteld, dat elke stripliefhebber hier wel enthousiast van moet worden.

En dat terwijl ik er, eerlijk gezegd, niet heel veel van verwacht had, na alle Hazesboeken, -musicals en wat al niet meer. Een onverwachte verrassing dus, en een absolute aanrader!
En er is ook nog een speciale Mokum-editie, vertaald in het plat Amsterdams!
http://www.moorsmagazine.com/cartoons/strips/hazes-stripbiografie-deel-1/

Toen de uitgever een half jaar geleden aankondigde dat er een stripbiografie van André Hazes aan zat te komen en ik een voorpublicatie in handen gedrukt kreeg, was ik positief gestemd. Donderdag 24 november werd dan eindelijk het eerste deel gepresenteerd, getiteld ‘Bloed’ waarin de jaren 1951-1976 worden belicht. U voelt al aankomen dat er nog twee delen zullen verschijnen en de titels laten zich, als u tenminste Hazesfan bent, wel raden. Maar eerst dus de jeugd, zoals dat een goede biografie betaamd. Die speelde zich af in de buurt waar het boek gepresenteerd werd, midden in de Amsterdamse wijk de Pijp, in de Gerard Doustraat. Het straatjochie André groeide op in een niet heel hecht gezin wat voor een deel te wijten zal zijn geweest aan de vader van Dré, die twaalf ambachten, dertien ongelukken had en áls hij wat verdiende het meteen naar de kroeg bracht. Bovendien was hij enigszins jaloers op het bijzondere talent waarover André bleek te beschikken, namelijk een prachtige zangstem. Dat werd al vroeg ontdekt, toen hij acht was. De kleine André zong op straat, wat werd gehoord door John Kraaykamp, die hem zijn eerste optreden op een podium en vervolgens ook op tv bezorgde. Maar het beklijfde nog niet. De tiener André was een lastige jongen. Op school ging het niet, zijn baantjes mislukten allemaal en toen hij een kraakje zette, werd hij meteen gepakt en verdween het tuchthuis in. Daar kwam hij wel beter uit en hij ging op de binnenvaart werken. Daarna kreeg hij baantjes in kroegen, waar hij tapte en zong. Ook ging hij samenwonen met een vrouw met kinderen. Hij leek een beetje tot rust te komen. Hij begon liedjes te schrijven en een van die liedjes zou zijn eerste hit worden, Eenzame Kerst.

De makers hebben hun best gedaan om van een verhaal dat we al kennen uit een boek, een film en een musical ook als strip nog iets bijzonders te laten hebben. En naar mijn smaak slagen ze daar op een geweldige manier in. Het boek leest lekker weg en maakt toch weer nieuwsgierig naar het vervolg dat we eigenlijk al kennen. Voor Amsterdammers is er dan ook nog eens een Mokumse versie verschenen die je alleen hardop lezend kunt begrijpen, zelfs als Amsterdammer. Kortom, geweldige strip die ik iedereen aanbeveel. Leuk cadeau ook, zo vlak voor die ‘eenzame kerst’!

In mijn jeugd hoorde ik thuis zijn muziek wel vaker op de radio, tv of platenspeler, maar mijn muzieksmaak ontwikkelde zich nét iets anders en ik liet de zanger, én de rest van de volksmuziek, links liggen. Voor velen is André Hazes echter de grootste volkszanger van Nederland ooit en twaalf jaar na zijn dood zijn er boeken, theatershows, nog meer cd’s en een speelfilm verschenen. Een stripboek daarentegen was er nog niet en Uitgeverij Silvester brengt een driedelige stripbiografie uit over het leven van André Hazes met als titels; Bloed, Zweet en Tranen.

Wat opvalt is de zorg die de auteurs en de uitgeverij hebben besteed aan het album wat leest als een echte biografie. Jan-Willem De vries vertelt een mooi verhaal en je krijgt het leven van de volkszanger te zien zoals het was, niet mooier… of lelijker. De intro van het boek pakt meteen. Een grote groep mensen kijken toe hoe de laatste eer wordt bewezen aan de overleden zanger door middel van een vuurwerkpijl die de lucht in wordt geschoten. Dan begint de biografie Bloed en zonder omhalen krijgt de lezer een blik over de moeilijke jeugd van André Hazes in het Amsterdam van de jaren vijftig en zestig. Het gezin was muzikaal gezegend, maar moest veel harde slagen verduren van hun meestal dronken vader. Een jeugd die zijn sporen naliet en wanneer André oud genoeg werd ging ook hij aan de drank.
Liefhebbers van de strip Amorfati zijn reeds bekend met de heldere tekenstijl van Ben Westervoorde. Zijn tekeningen en inkleuring zijn eenvoudig, maar doeltreffend en geven een goed beeld van het leven van de volkszanger.

Achterin krijgt de lezer nog een blik in de "werkkamer" van de twee auteurs waarin het één en ander wordt verteld en het werk wordt getoond van de pagina's, van concept tot eindresultaat.
Voor de rasechte Amsterdammer is er speciale Mokum-editie uitgebracht, vertaald in het plat Amsterdams!

Wout Jut
http://stripverslag.blogspot.nl/2016/12/recensie-hazes-deel-1-bloed.html

Laten we wel wezen: André Hazes was nooit hoogstaande cultuur. De man zelf niet en zijn muziek niet. Niet voor niets wordt hij beschreven als een volkszanger. Maar ook zonder pretenties en heldenverheerlijking is Bloed een boek dat absoluut moest verschijnen. Niet alleen omdat het een toegankelijke biografie van Hazes is, maar ook omdat het schijnbaar moeiteloos de man achter "De Vlieger" begrijpelijk maakt.

De wereld waarin André Hazes opgroeide had meer weg van Pietje Bel dan van het moderne Amsterdam. Met veel te veel mensen in een te klein appartement, één keer per week in bad, overdag rondhangen op de Albert Cuyp en misschien een paar dubbeltjes verdienen. Of, als dat niet lukt, snel met de boodschappen wegrennen om niet te hoeven betalen. Een leven als in Ciske de Rats, Dik Trom of Pietje Bel.

De jeugd van Hazes laat zich inderdaad lezen als een schelmenroman. Bloed concentreert zich op deze periode van het leven van Hazes, tot aan het uitkomen van zijn eerste single "Eenzame kerst". Hazes heeft dan al een leven achter zich waar anderen nauwelijks aan toe komen. Een alcoholische vader, een gemiste internationale carrière en kortstondige beroemdheid in Amsterdam, naast een verblijf in de gevangenis. Al die persoonlijke sores dragen bij aan de muziek die Hazes zou gaan maken, en het wordt in Bloed ook wel duidelijk dat er weinig keus was voor Hazes qua stijl: smartlap of blues.

Bloed is getekend in een vrij losse stijl die fijn leest. Op de een of andere manier is het Westervoorde gelukt om een heel Nederlandse stijl op het papier te krijgen. De tekeningen zijn energiek, zodat ze ondanks het gebruik van maar één steunkleur een heel duidelijk beeld schetsen en het verhaal tot leven brengen.

Zonder al te veel poespas, overbodige informatie en overdaad aan details vertellen De Vries en Westervoorde over de jeugd van de zanger. Bloed komt nergens geforceerd over, en heeft een fijn leestempo. Het moeilijke leven van Hazes, die zich in Bloed opwerkt van straatschoffie tot zingende barman met een gezin, wordt goed in beeld gebracht. De verdeling van de biografie over verschillende delen is een goede keus geweest. Zo kan in de beperkte ruimte die in het boek bestaat overal genoeg aandacht aan worden besteed.

De Vries en Westervoorde hebben een heel goede balans gevonden tussen tekst en tekening. Niet alles hoeft uitgelegd te worden in dialoog of in tekstvakken als het ook getoond kan worden. Tegelijkertijd hoeft de tekst niet aangepast te worden aan de tekeningen. Beiden hebben hun functie. Samen leveren ze een uitstekende en informatieve biografie op.

Jesse Prevoo
http://8weekly.nl/recensie/de-pijp-uit/

Bloed, zweet en tranen is één van de grote hits van volkszanger André Hazes. Afgelopen kerst was onder deze titel nog een speelfilm te zien op tv, nadat eerder al circa 700.000 mensen in tweeënhalf jaar tijd de musical Hij gelooft in mij hadden bijgewoond. En in november 2016 is Hazes - De stripbiografie 1: Bloed - 1951-1976, het eerste deel van de striptrilogie verschenen. Achterin Bloed verontschuldigen de makers zich bijna dat ze aan al hetgeen over Hazes is uitgebracht ook nog een stripboek hebben toegevoegd.

Bloed schetst de eerste 25 jaar van het leven van Hazes. We zien hem opgroeien als jongetje van een jaar of zes in de Pijp in Amsterdam. Met onder meer een vader die glazenwasser is en van bier en fado houdt. Als kleine André de Portugese levensliederen hoort, raakt hij ontroerd. Op de Albert Cuyp-markt gaat hij als klein jochie zelf zingen. Hij blijkt een talent; de centen die hij met zingen verdient moet hij inleveren bij zijn vader, die zelden tevreden is over zijn zoon en als beloning af en toe wat slaag achter de hand heeft.

Acht jaar oud geworden zingt André Droomschip samen met Johnny Kraaykamp in een tv-uitzending, maar hij breekt dan niet door. Na de lagere school gaat hij naar de ambachtsschool, begeeft zich in allerlei baantjes en wordt uiteindelijk barkeeper in café De Jachthut en in De Krommerdt. Zingen doet hij voornamelijk bij wijze van hobby in de kroeg, tot hij met Eenzame Kerst doorbreekt, mede dankzij aanmoedigingen van Willy Alberti.

We zien en lezen dit alles in sfeervolle bruingetinte tekeningen, die ons geregeld meenemen naar bekende plekken in Amsterdam. Deze tekeningen van Ben Westervoorde krijgen goed de ruimte omdat Jan Willem de Vries zijn teksten bondig heeft weten te houden.<br />
In een verantwoording aan het eind van het boek vertellen de auteurs hoe ze te werk zijn gegaan om dit stripboek, dat bedoeld is voor jong en oud, te realiseren. Zoals het maken van een selectie uit de vele feiten die over het leven van de volkszanger bekend zijn. En het wel of niet gebruiken van fictie. Het is zeker een interessante toevoeging aan dit geslaagde boek waarvan ook een versie is verschenen in het plat Amsterdams. Nu wachten op Zweet en Tranen. (RA)
http://www.stripschrift.nl/?pag=recensie&id=3740