Prins Valiant 29: Jaargang 1965

Ter situering: Prins Valiant (voor het eerst verschenen op 13 februari 1937) is een creatie van Hal Foster die vooral getekend werd voor Amerikaanse kranten. Er zijn reeds meer dan 3900 afleveringen gemaakt, waarvan 1788 door de bedenker die er pas op z’n 44ste mee begon. Een indrukwekkend aantal dus! Silvester heeft de edele taak op zich genomen om alle werk van Foster opnieuw uit te geven, gebundeld per jaargang. Op dit moment zitten we reeds aan album 29.

Het leuke van dit album is dat je het perfect losstaand van de andere kan lezen. Het verhaal begint immers bij het voornemen van Arn -de zoon van prins Valiant- om de woeste zee over te steken. Bovendien ben je vrij snel mee in het geheel doordat Foster regelmatig een korte herhaling/verduidelijking geeft over de omstandigheden waarin Arn zich bevindt.

Dit album bevat geen tekstballonnen, maar wel tekstkaders die het verhaal vertellen bij de tekening. De tekst is trouwens behoorlijk uitgebreid en deze strip(s) lees je in de eerste plaats dan ook voor het verhaal. Wat niet wil zeggen dat de tekeningen er niet mogen zijn, maar daar keer ik straks op terug.
Foster is duidelijk een geboren verteller en neemt ons mee op een tocht vol ontberingen en gevaren. Daarbij geeft de man een hele berg informatie door over gewoontes, gebruiken, klederdracht,... Door daarbovenop aandacht te schenken aan alle problemen waarmee de hoofdpersonages geconfronteerd worden, leef je enorm mee met de reisgenoten.

Wie zich door voorgaande tekst aangesproken voelt, moet zich wel realiseren dat het een en ander niet loopt zoals bij het meeste hedendaagse werk. Er zijn heel wat momenten dat de auteur vrij lang stilstaat bij de levensomstandigheden van de indianen en vikings. Dat maakt dat het tempo waarmee het verhaal vooruit gaat nogal kan tegenvallen als je graag hebt dat alles met een rotvaart vooruitgaat. Maar laat ik duidelijk zijn: deze lezing van Prins Valiant was voor mij een absolute meevaller, zeker door het feit dat het verhaal goed te volgen was.

De tekeningen zijn heel gedetailleerd en stralen vakmanschap uit, maar ogen duidelijk gedateerd. Niet verwonderlijk als je er even bij stilstaat dat ze meer dan 50 jaar oud zijn en bedoeld waren voor publicatie in kranten. Als je daar even doorheen kijkt, kan je je uren vergapen aan het geweldige beeldmateriaal.

Besluit: voor mij als literatuur-liefhebber een aangenaam stukje tijdverdrijf dat smaakt naar meer!