De Havik 10: De Indiaanse prinses

Met De Havik (l’Epervier) zorgde de Franse striptekenaar en archeoloog Patrice Pellerin (1955) voor een zeer gewaardeerde stripreeks die zich afspeelt in de 18de eeuw. Recent verscheen deel tien, De Indiaanse prinses bij Silvester Strips. Een blij weerzien met een prachtige reeks na vijf jaar stilte.
Klein oeuvre

Voor velen zal de naam Pellerin niet dadelijk een belletje doen rinkelen. Zijn œuvre is tamelijk klein ondanks dat hij reeds veertig jaar tekent. Nochtans kwam hij meteen langs de grote poort binnen. Pellerin begon in 1982 met de voortzetting van de reeks Roodbaard naar scenario van Jean-Michel Charlier. Die piratenreeks werd voordien getekend door Victor Hubinon (van 1959 tot 1979). Hubinon kennen de stripliefhebbers vooral van zijn grootste succes Buck Danny. Na diens overlijden maakte Gilles Chaillet (bekend als assistent van Jacques Martin en tekenaar van de reeks Lefranc en later zijn eigen reeks Vasco) het laatste album van Hubinon af.

Na dergelijke monumenten van tekenaars moest Pellerin dus hoge verwachtingen waarmaken.
Roodbaard werd nadien voortgezet door onder andere Jijé. Joseph Gillain (pseudoniem Jijé) en diens zoon Laurent Gillain (pseudoniem Lorg) namen de reeks kort over tot de dood van Jijé. Eerder hadden vader en zoon met Eddy Paape reeds tijdelijk gedepanneerd toen Hubinon buiten strijd was door een auto-ongeval. Na dergelijke monumenten van tekenaars moest Pellerin dus hoge verwachtingen waarmaken. Dat deed hij ook. De oudere verhalen van Roodbaard zijn trouwens bijna allemaal terug verkrijgbaar dankzij Stichting Sherpa.

Na twee prachtig getekende albums voor Roodbaard hield Pellerin er mee op toen ook Charlier stierf in 1989. De andere striptekenaar Christian Gaty die in die periode met Charlier de reeks voortzette (drie albums) nam de reeks met anderen over. Sedert 2020 verschijnt trouwens een nieuwe reeks genaamd De nieuwe avonturen van Roodbaard door scenarist Jean-Charles Kraehn en de Italiaanse striptekenaar Stefano Carloni bij Dargaud. Album 1 Gehangen maar niet dood loont zeker de moeite. Carloni’s tekenstijl breekt wel met de al zeer gevarieerde traditie, maar is zeker te pruimen.
Zeer realistisch

Hyperrealistische tekenstijl zonder verlies stripgevoel

Waar Pellerin reeds zijn geheel kenmerkende realistische stijl volgde bij de twee Roodbaardverhalen leek hij nu bevrijd en begon een eigen reeks over kapers in de 18de eeuw. Pellerin wou bezig blijven met een strip die zich afspeelde in de maritieme wereld en tekent zeer realistisch maar zonder dat het stripgevoel bij de lezer in het gedrang komt. Wat dit betreft mag hij qua tekenkwaliteit gerust naast striptekenaars als André Juillard, Jean-Yves Delitte of een Enrico Marini gezet worden.

een hoog Alexandre Dumas-gehalte
Het eerste verhaal van De Havik verscheen in 1994. Dit was oorspronkelijk een eigen scenario voor Roodbaard dat Pellerin herwerkte naar een losstaande reeks. De Bretoense kaper bijgenaamd Ar Sparfell (in het Bretoens en l’épervier in het Frans) is het hoofdpersonage. Deze Yann de Kermeur is een tot de galeien veroordeelde edelman die onterecht werd beschuldigd van moord. Met zijn schip de Medusa beleeft hij avonturen die zich vooral afspelen in de Franse koloniën van de Nieuwe Wereld. Dit gegeven met een hoog Alexandre Dumas-gehalte leverde een uiterst sterke reeks albums op die aanvankelijk in het Nederlands bij Dupuis verschenen en meteen een groot succes kenden. Als een echte graaf van Monte-Cristo probeert de Havik zich te rehabiliteren. Iets wat uiteindelijk lukt op het einde van de zogenaamde eerste cyclus van zes verhalen.
Perfectionisme van Pellerin

De tweede cyclus vorderde helaas trager. De frequentie waarmee nieuwe albums verschenen daalde steeds meer. Na een periode van vier jaar na de eerste cyclus verscheen in 2009 een eerste deel. De volgende delen verschenen in 2012 en 2015 en nu verschijnt eindelijk het vierde deel van de tweede cyclus na vijf jaar stilte. De eerste cyclus verscheen bij Dupuis en is ondertussen ook uit in een integrale editie. De tweede cyclus verschijnt bij Silvester Strips en is in harde kaft. Die traagheid is het gevolg van het perfectionisme van Pellerin die scenario, enscenering en tekeningen tot in de kleinste details historisch correct wil krijgen.

Dit perfectionisme is ook de grote troef van deze albums. Vele swashbucklers in de strip en de cinema bulken van de infantiele piratenverhalen vol anachronismen en incoherente verhaallijnen. De complexe scenario’s van Pellerin daarentegen zijn wel wat anders dan Piet Piraat-vertelsels. Ondanks de meerdere lagen en meerdere verhaallijnen remt dit nergens het leesplezier en dat mag bijna uniek heten in stripland.
Magistraal album
Pellerin

Franse editie plaat 7

Dit tiende album is qua plotwendingen en verhaal zeker een van de beste in de hele reeks. Het is een magistraal album geworden. In tegenstelling tot vele historische stripverhalen trapt Pellerin niet in de val om teveel te willen vertellen in tekstkaders en tekstballonnen. De dialogen en de monologue intérieur blijven steeds boeiend of onderhoudend.

Ook de druk van het album verdient een pluim. De harde kaft, deels met mat laminaat en deels met glanzende laminering, oogt heel mooi en de kleuren van alle drukwerk zijn werkelijk verrukkelijk. De eerste plaat met zicht op de haven van Louisbourg is een klein meesterwerkje. De vele platen met een prachtig landschapje dat bedrukt is tot op de snee (dus zonder marge) maken het lezen tot een esthetische ervaring. De variëteit aan standpunten en perspectieven zorgt voor een scenografie die doet denken aan de beste historische spektakelfilms. De zeilschepen die minder prominent aanwezig zijn dan anders, maar nog steeds subliem getekend, zijn om te likkebaarden. De cliffhanger op het einde van dit album wanneer het schip de haven van Quebec binnenvaart doet de lezer al uitkijken naar het volgende verhaal.

Ideale gelegenheid
Voor wie nog nooit een album van Pellerin las is dit de ideale gelegenheid om verslingerd te geraken aan het werk van deze kunstenaar. Zelfs wie geen fan is van kapers, piraten of indianen zal een mooi spannend historisch stripverhaal ontdekken dat enkel al omwille van de tekeningen voor een fijne ervaring zorgt. Wie van historische verhalen houdt, zal zeker niet worden ontgoocheld.

https://doorbraak.be/recensies/allen-die-willen-te-kaperen-varen-moeten-pellerin-lezen/

Yann de Kermeur, bijgenaamd ‘De Havik’, arriveert in 1742 na een extreem zware reis met zijn schip bij de vestingstad Louisbourg, in het huidige Canada. Het eerste wat hij doet is zijn kanonnen afvuren op het fort van de stad: een aantal van zijn bemanningsleden is gevangengenomen, dankzij kapitein Wagner. Pas nadat die situatie is opgelost kan hij van boord om zijn geheime missie voor de koning te beëindigen.

Door Martijn Douma

Geheime opdracht
Als onderdeel van zijn missie heeft De Kermeur, die kaapvaarder voor de koning is, de Indiaanse prinses Mali meegenomen vanuit Frankrijk. Eenmaal aan land blijken de zaken er anders voor te staan dan hij had verwacht… Zo blijkt de prinses een ander persoon te zijn dan hij dacht. Bovendien is ze nog belangrijker voor Frankrijk dan hij al vermoedde. Uiteindelijk arriveert De Havik in Quebec, de hoofdstad van Nieuw Frankrijk, om aan de gouverneur te rapporteren over zijn geheime opdracht.

Geliefde in gevaar
Intussen krijgt De Kermeur ook nog eens het nieuws te horen dat zijn geliefde, Agnès de Kermellec, verloofd is met de Markies de Beaucourt. Slecht nieuws, want De Beaucourt zit volledig aan de grond en heeft een reputatie omdat zijn twee eerdere echtgenotes enkele maanden na het huwelijk zijn overleden. Agnès lijkt in groot gevaar te zijn en als lezer krijg je dat ook te zien…

Moordlustige gemaskerde
In Parijs is intussen een klopjacht gaande: minister Maurepas, misschien wel de belangrijkste adviseur van koning Lodewijk XVI, zet alles op alles om de gemaskerde wreker te pakken te krijgen. Deze persoon dwarsboomt de koning, martelt en vermoordt belangrijke figuren aan het hof. Maar wat voert hij in zijn schild? De koning en Maurepas tasten in het duister.

Even zoet mee
Patrice Pellerin (Brest, 1955) schrijft en tekent De Havik. Hij heeft er een spannend historisch verhaal van gemaakt en er zo’n jaar of vijf over gedaan. Het bevat veel aansprekende elementen zoals complotten, verraders en vijanden, een dame in nood en een gemaskerde bruut. Het verhaal is deels gebaseerd op historische gebeurtenissen en personen, wat het verhaal des te geloofwaardiger maakt. Voeg daar een keur aan kleurrijke karakters en prima dialogen aan toe en je hebt een goed verhaal. Het lezen vergt wel wat van je geduld, want met de vele personages en dialogen ben je hier wel even zoet mee.

Realistisch en elegant
Dan de tekeningen: Pellerin heeft een verfijnde techniek, met veel oog voor detail. Elegant, zou ik zeggen. Dat zie je af aan elke pagina die je openslaat: erg realistisch. Vooral de schepen, gebouwen en het interieur van Versailles springen er voor mij bovenuit. Hij heeft ze nauwgezet en historisch verantwoord op papier gezet. Klein minpuntje (wie mijn recensies een beetje kent voelt hem al aankomen): het is allemaal wel erg statisch… Des te meer valt het dan ook op dat je naar allerlei openstaande monden zit te kijken, bij pratende mensen welteverstaan. Realistisch, zeker, maar niet per se mooi om te zien. Nogmaals: dat is slechts een klein minpuntje, want verder zijn de platen geweldig. Je waant je zó in die tijd – chapeau!

https://www.striptip.nl/recensies/stripboeken/de-havik-10-historisch-drama-in-nieuw-frankrijk/

Yann de Kermeur, ook wel bekend als De Havik, is naar Canada gezeild. Daar moet hij voor de Franse koning een geheime opdracht uitvoeren en een Canadees-indiaanse prinses afleveren. Een groepje samenzweerders probeert de reis vanuit Frankrijk te saboteren met alle beschikbare middelen. De hele reis door worden ze regelmatig bedreigd, maar uiteindelijk bereiken ze Canada vrijwel zonder kleerscheuren. De Franse koning heeft dan al het valse bericht ontvangen dat de Medusa is vergaan. Maar dat is dus allerminst het geval. Als ze voor de rede van Louisbourg aanleggen, worden ze beschoten. Enkele rake schoten terug, mobiliseren de gouverneur. Die heeft helemaal geen opdracht gegeven de Medusa te beschieten en stelt de plaatselijke commandant verantwoordelijk door hem te laten opsluiten en biedt Yann zijn excuses aan. Daarmee zijn de problemen allerminst opgelost, want in korte tijd worden er diverse aanslagen gepleegd op Yann, zijn mannen en Mali, de Indiaanse prinses. Terwijl Yann zich afvraagt wat dat toch allemaal te betekenen heeft, dringt Mali er bij de gouverneur op aan de waarheid aan Yann te openbaren. Uiteindelijk krijgt hij die te horen, maar dan zijn er al verschillende doden en gewonden gevallen. Het wordt Yann in elk geval duidelijk dat hij nog niet zo maar klaar is met de opdracht van de koning. Dat verdriet hem zeer, want hij maakt zich zorgen over zijn geliefde Agnès die in Frankrijk inmiddels is uitgehuwelijkt aan een bullebak die alleen maar op haar geld uit is. Ze weet aan hem te ontsnappen, maar daarmee is ze nog allerminst veilig.

De Havik is momenteel een van de beste stripreeksen, zowel wat betreft verhaal als het tekenwerk. Het ingenieuze intrige maakt elk album tot een hoofdstuk uit een spannende ‘roman’ en het geweldige, goed gedocumenteerde tekenwerk van Pellerin is een genot om naar te kijken. Heerlijk zo’n reeks waar je niet kunt wachten op het volgende deel!

https://www.stripschap.nl/pages/topics/de-havik-10-de-indiaanse-prinses.php

De Havik is een historische avonturenstrip die zich afspeelt halverwege de achttiende eeuw. Om precies te zijn in het jaar 1742 komt Yann de Kermeur, voormalig kaper en bekend als De Havik, met zijn bemanning aan in de vesting van Louisbourg, Nieuw-Frankrijk, in Canada, waar hij de geheime missie, die de koning van Frankrijk hem heeft gegeven, tot een einde hoopt te brengen.

Boek 10, met als titel De Indiaanse Prinses, begint met een tamelijk ongastvrij onthaal, want een aantal mannen van Yann wordt gevangen gezet en de arrogante Kapitein Wagner heeft het duidelijk op hem voorzien. De prinses blijkt vervolgens het doelwit van een aantal gerichte aanslagen, waardoor de Havik voor een aantal moeilijke beslissingen komt te staan, want hij weet dat in Frankrijk zijn geliefde Agnes ook serieus in de problemen zit.

In dit deel volgen we niet alleen de avonturen van Yann de Kermeur in Canada, maar ook de zeker zo enerverende lotgevallen van Agnes in Frankrijk. Beiden weten ze niet meer wie ze wel en wie ze niet kunnen vertrouwen. De Havik is een spannend en ingenieus verhaal waarvoor een klein beetje geschiedkundige kennis handig is, hoewel je door deze strip juist ook veel kennis opdoet. Het verhaal is zeer gedetailleerd en secuur getekend, terwijl de tekenaar (die tegelijk ook de scenarist is) ook weet hoe een strip werkt, dus het overzicht is ook altijd in orde.

Pellerin is als tekenaar overigens een alleskunner – hij kan geweldig goed gebouwen tekenen, maar ook oude schepen, paarden en mensen, en hij weet bij het inkleuren af en toe prachtige luchten tevoorschijn te toveren. Een veelzijdige tekenaar die ook nog eens een goed verhaal kan schrijven, dat is redelijk zeldzaam, maar Pellerin is zo’n alleskunner. Chapeau!

https://9ekunst.nl/2021/02/06/12119/

De Havik van Patrice Pellerin is in alle stilte (10 albums in 26 jaar) naar de top van de piratenstrips geslopen. De Havik blinkt niet per se uit door zijn snelle actie of bloederige taferelen, maar net door de terughoudendheid die Pellerin hem aanmeet. Pellerin neemt de tijd om zijn verhaal te vertellen en bekomt op die manier een traag en mooi gecomponeerd, maar vooral geloofwaardig en menselijk epos. De tekeningen worden ook steeds gedetailleerder zonder aan duidelijkheid te verliezen. Daar zit de vederlichte inkleuring wellicht voor iets tussen.

Veel strips verschijnen in series. In hoeverre moeten de afzonderlijke delen als zelfstandig album te lezen zijn? Dat is een lastig te beantwoorden vraag.

Als je de delen los van elkaar (en dus ook door elkaar) kunt lezen, geeft dat bij het lezen van de afzonderlijke delen geen leesproblemen. Eigenlijk hoef je alleen te weten wie wie is en je moet een beetje de verhouding tussen de personages kennen, maar dat wordt tijdens het lezen meestal wel duidelijk.

Als er vaker teruggegrepen wordt naar iets wat in een eerder deel voorkomt, wordt er voor de lezer die halverwege in de reeks terechtkomt voorkennis gevraagd die hij niet bezit. Dat zou je als een nadeel kunnen zien.

Aan de andere kant: bij een verhaal waarvan de lijnen door de hele reeks getrokken worden, kun je er wel veel meer in leggen en de compositie veel listiger, ingenieuzer, maken. Voor de uitgever is het prettig als een serie boeit, waardoor de lezer automatisch de volgende delen gaat kopen. Het nadeel is dat nieuwe lezers er minder makkelijk in komen en daarom al niet aan een reeks beginnen of na een enkel deel midden uit de serie gaan afhaken.
Roodbaard

Ik had nooit wat gelezen van De havik van Pellerin. De tekenaar kende ik van Roodbaard. Dat deed hij wel goed, vond ik. De havik is een voortvloeisel van Roodbaard, lees ik hier en dat zou aan het begin van de eerste serie ook te merken zijn. Intussen vliegt De havik op eigen vleugels.

Het kostte me wel wat moeite om bij Boek 10 in het verhaal te komen. Aanvankelijk dacht ik dat De havik een schip zou zijn. Dat is niet het geval, het is de hoofdpersoon, Yann de Kermeur. Hij is kapitein en aan het begin van het album richt hij rechtstreeks het woord tot de lezer: 'Die idioten hadden mijn mannen niet mogen gevangennemen. Dat zou ze nog bezuren.' Hij zet zijn woorden kracht bij door vanaf zijn schip een fort onder vuur te laten nemen.

Yann heeft een opdracht van de Franse koning, maar de details van die opdracht zijn hem nog niet bekend. Verder moet hij zorg dragen voor een Indiaanse prinses die aan hem is toevertrouwd. Hij merkt dat er veel tegenwerking is en op een gegeven moment lijkt zijn leven zelfs gevaar te lopen. Hij snapt niet goed waar die vandaan komt.

Er is ook nog iets met een andere vrouw, Agnès, maar voor wie niets om dit deel heen heeft gelezen, blijft dat redelijk duister. Zij denkt in ieder geval een hele tijd dat Yann niet meer leeft.
Kwetsbaar

Al met al boeide het verhaal mij wel: ik leefde mee met De havik en was, net als hij, benieuwd naar wat hij allemaal nog zou moeten doen voordat zijn tocht ten einde was. Je gaat ervan uit dat hij niet meteen gedood zal worden (de serie moet immers door), maar hij is wel kwetsbaar, doordat hij zich soms laat meeslepen door zijn emoties of doordat hij een gok neemt, die ook verkeerd had kunnen uitpakken.

Toen ik aan het eind van dit deel was, was ik wel benieuwd naar het volgende. Hoe lang het duurt voordat dat zal verschijnen is nog niet duidelijk: deel 7 kwam uit in 2009, deel 8 in 2012, deel 9 in 2016 en dit deel in 2020. Op drie of vier jaar zullen we vermoedelijk toch wel moeten rekenen.
Tekeningen

Het scenario is van Pellerin en het zit vrij goed in elkaar: soms krijg je als lezer wat brokjes informatie, maar altijd weer blijven er onbeantwoorde vragen die je door het verhaal stuwen. Over de tekeningen had ik enige twijfels. De tekeningen zijn strak, wat vooral prettig is bij bijvoorbeeld gebouwen. Ook de schepen zijn minutieus en met heel veel aandacht getekend.

De personen vind ik iets minder overtuigend. De expressiviteit van de gezichten had zeker beter gekund. Maar bovenal zijn de gezichten me te 'clean' en dat geldt voor meer tekeningen. We bevinden ons in de achttiende eeuw, maar alles lijkt aangeharkt en zelfs de landschappen zijn keurig, zeker niet ruig. Yann heeft ooit een houw over zijn oog gehad, maar dat is nu een keurig streepje, geen naar litteken.

Op een gegeven moment is er een martelscène. De gemartelde schreeuwt het uit: AAAAAHHHH in rode hoofdletters. Eerlijk gezegd deed het me niets. De gruwel wordt niet overgebracht. Hier wreekt de keurigheid zich.

Ook de inkleuring is keurig. Veel sfeervolle plaatjes met een helderblauwe lucht. Bij de gezichten is er altijd schaduwwerking en die is me wel eens wat te nadrukkelijk, omdat nauwelijks gezichten zijn zonder die schaduw. Het wende overigens wel onder het lezen.

Goed verhaal, dit deel van De havik, of liever: een stuk van een goed verhaal. Wel had ik graag iets meer gezien van de ruwheid van het leven, van het ongepolijste. De ingetogenheid van de tekeningen houden je als lezer een beetje op afstand. Iets meer ruigheid was me welkom geweest.

https://teunisbunt.blogspot.com/2021/01/de-indiaanse-prinses-de-havik-boek-10.html

Weinig series die zo historisch accuraat verteld en getekend zijn als ‘De Havik’. Maar het gevolg van dit monnikenwerk is een trage productie: slechts tien delen op 26 jaar tijd. Het vorige album is al vijf jaar oud. Komt daar nog bij dat het een doorlopend verhaal is, waardoor het enkel weggelegd is voor de aanhouders. Die winnen er wel een prachtig verhaal mee. (Pep)
https://www.cuttingedge.be/boeken-strips/strips/7054/stripfax-februari/